თმაში გიწნი გაზაფხულს ,
ის ხომ შენსავით კარგია.
გააფერადებ სამყაროს
თორემ, მუქი და ფარსია
მზის ამოსვლისას ვიხილავ;
შენს უძილო თვალებს.
სხვები ვერ გაგვიგებენ,
ის ხომ არაფერს ამხელს.
შენში მიყვარს ის გოგონა,
სხვები ,რომ ვერ პოულობენ,
ან და, როგორ იპოვიან
ასე მარტო მე გიპოვე.
იმ წუთების მოლოდინში,
რომელსაც ის შენ დაგითმობს
კვლავ გჯეროდეს ფანჯრის რაფას,
ისევ მშვიდი მტრედი იბყრობს.