თითქოს წუთები უსასრულოდ გაიწელა უშენოდ...
დრო არ შველის შენს მონატრებას, უშენობით გამოწვეულს.
ისევ ცრემლები...
ისევ ცრემლები, მეალერსება ჩემს ცივ სახეზე,
და სიყვარული უწინდებურად მხოლოდ, მატულობს...
ისევ მონდა შენთან ყოფნა, შენი ჩახუტება...
შენი მონატრება უკვე ჭკუიდანმშლის.
ვეღარ ვუძლებ...
მინდა დაგივიწყო, მაგრამ არ გამომდის...
მხოლოდ შენზე ფიქრი მაცოცხლებს ისევ.
ეს შენ ხარ... ჩემი ელექ, ჩემი სიცოცხლის წყარო.
რატომ მიმატოვე... რატომ არ დამინდე,
რატომ გამწირე ამ უკუნეთისათვის...
რატომ ჩამინერგე მხოლოდ სიყვარული,
რატომ შემასწავლე შენი მონატრება...
მინდა დაგივიწყო, მაგრამ არ გამომდის
თითქოს ჭაობში ვარ ისევ ღრმად ჩაფლლი...
ისევ მიყვარხარ და, ისევ მენატრები
ჩემო სიყვარულო კალმით მონახატო...