აპათიური გავხდი უკვე რაღაც
ამ ბოლოს,
უძირო დარდმა ყველა გრძნობა
გამაწყვეტინა,
მინდა ცრემლები ლექსის
წერით გადავაგორო,
სქელი ჯაჭვები მაჯებიდან
ამაწყვეტინა?!
და თითებიდან დაწყებილი
ამ,ჟრუანტელით
მინდა ფურცლებზე დამეტიროს
სასოწარკვეთილს,
როგორ მინდოდა მე იმღამეს
აღარ მეტირა,
მაგრამ ვიტირე ბოლო ხმაზე...
ახლაც ჩამესმის...
ის მე ვიყავი!ვერ მიცნობდი
შენც რომ გენახე.
არ დამეძინა!იმ საღამოს არ დამეძინა,ტუჩის სიწითლე
გადამსვლოდა
დაღლილ თვალებში...
ღრიალს მოვრთავდი,
ვერ ვხვდებოდი
რა დამეჩივლა,
ბნელი წარსული კოშმარივით
იდგა კარებში,
და მიყურებდა...
სიყვარული მექცა ოცნებად,
წუთმა დუმილი დაარღვია წამის
გარეშე...გაფრენა არა
სიხარული იყო მოფრენა,
და პულსებს შორის დარტყმა
იყო გულის არეში...