იცი? დაგიცდი, რად მაკმარე დღეის ნადარდი?
მე ხომ მაგ დარდში დარჩენილი კვლავ შემიყვარდი?!

რისთვის ვიცოცხლებ მეთქი, დარდებს, გაათნაკეცებს..
მაგრამ რა ვუყო, რომ სიცოცხლეც შენ ერთს დაგეძებს..

ჩემი ბრალია, გავეხვიე მაგ მზერის ალში
ეხლაც არ ვიცი რა ,,ეყარა“ შენს ჩუმ თვალთვალში..

სილამაზედ ხარ, ყოველ დილით თვალთა ნათელი
თურმე შენ მყავხარ ამ გრძნობების ფეხქვეშ გამთელი..

გამოიღვიძებ, კმაყოფილად ამთქნარებ ჩემში
და რა ვქნა როცა შენ გიყურებ სხეულში, მთელში..

გაგახელ, სითბოდ მომედები, მომახვევ მკლავებს
და კვლავ განაგრძობ მაგ თავნება ხელებით ალერსს...

გუშინ მესიზმრე, დღესაც ვგლოვობ სხვა რამ მოვლენას..
წამებიც მინდა ვუანდერძო შენზე ოცნებას..

ვიცხოვრო შენზე სულდგმულობით, ჩემი ვალია,
რადგან ამგვარად არასდროს არ გამიხარია..

ჭკუის სწავლება ჩემთვის, - სხვების მთავარი საქმე
მხოლოდ შენ გულად გავჩერდები, იცოდე, აქ, მე,,,