ზოგჯერ მარტოვარ ზოგჯერ არა ვფიქროობ ჩემთვის წარა მარა დავდივარ, დავცურავ, დავფრინავ, გიჟი ვარ მარტოსული კაცი ვარ.
განსაკუთრებით, ცხოვრება არ მექცევა თემა ბედნიერება მე არ მეხება, თითქოს არავინ მიცნობს არადა მიცნობენ, არავის ვალი არ მაქვს მაინც ითხოვენ.
უბრალოდ ზოგჯერ მეც სიყვარული მწყურია, რაც ყველა გრძნობას იტევს პოეტის გულია, მინდა ვგრძნობდე ვინმესგან სითბოს, ბევრნივართ მაგრამ მაინც მარტოვარ თითქოს.
შემეშვი რა გინდა, ვწერ იმას რაც მინდა არშემიძლია უბრალოდ დავიწყო თავიდან, არმითხრა ტყუილად ვითომ რომ გესმის ჩემი, მეთვითონ ვერგამიგია ცხოვრების განაჩენი, ჯერ მაძლევს იმედს მერე შანს არ მიტოვებს, ცხოვრება ყოველდღე ახალ წესებს იგონებს.
წლებთან ერთად ცხოვრებაც სრულდება, გგონია მორჩა დარდი მერე ისევ ბრუნდება.
მარტოობამ მარტოობაზე ლექსი დამაწერინა, მარტოობამ მარტო მართლა გამაჭედინა, შემიყვარდა მარტოობა მინდა გადავიყვარო, შემიყვარდა სიჩუმდე მინდა შევიცვალო, შემიყვარდა ის ვინც არუნდა მიყვარდეს, ის ვინც არ მიყვარს სიყვარულს იბრალებს, ის ვინც მარტოა, ჩემსავით მარტო მთავარია მონდომება სიყვარული არ დათმო, მინდა მოვირგო ცხოვრებაში ყველა როლი არა მე ვიქნები სიუჟეტის ავტორი. დეკემბერზე ვდარდობ რატომღაც იანვარში, იანვარზე ვდარდობ რატომთაც თებერვალში, გვენატრება ზამთარი როცა ცხელა მაშინ, ზაფხული გვენატრება როცა ცივა ზამთარში. რაც გვაქვს იმას არ ვაფასებთ არასდროს, ვაგრძელებ ცხოვრებას ვინ გითხრა რომ არ მაწყობს