ქუჩის ნაპირებს გავყვები ნელა,
წვიმის წვეთები მისველებს პალტოს,
შენ შემოგხვდები საღამოს ბედად,
და დაგიძახებ შორიდან კარგო.
იასამნების ბაღის საზღვართად
ჩავივლით ისევ, მე და შენ მარტო
მაგრამ როცა ჩემთან ხარ ახლოს
ეს სიმარტოვე საამოდ მათრობს.
მდინარის კიდეს მშვიდად ჩავუვლით,
ნავს დავიჭერ და ჩავსხდებით კარგო
შენ უცებ შეკრთები, შეგეშინდება
მე კიდევ გეტყვი, შენთან ვარ არ გთმობ.
წყლის ხმას გააპობს შენი სიჩუმე
თაფლისფერ თვალებს მანათებ და ვგრძნობ
როგორ მევსება გული პირთამდის
გრძნობები ალბათ სულ მთლად დამაღრჩობს.
არ მინდა არა ისევ დაგკარგო,
შენი თავი,რომ კვლავ სხვას ვანდო
ვერ გადავიტან, არ ძალმიძს მეტი
მაგ სახეს ჩემ გარდა ვინ შეეხების?!
რთულია როცა გულს გიღრღნის ჭია
ეჭვიანობას, რომ არქმევ დიახ!
შენს ბაგეს, შენს კანს ჩემი რომ ქვია
სხვას ვერ დავუთმობ, არ შემიძლია.