მე ვფიქრობ შენზე.
როგორ გძინავს,
ახელ თვალებს და მერე...
მე ვფიქრობ შენს სიტყვებზე და თითქოს...
მე ვფიქრობ შენს თვალებზე და
ისინი ბევრს საუბრობენ და მერე...
მე ვფიქრობ თითებზე, რომლებიც მეტყველებენ ბევრს და თითქოს,
სადღაც ჩვენი თითები ერთმანეთს მჭიდროდ ეხვევიან.
მე ვფიქრობ ჩვენზე,
როგორ გვძინავს და მერე...
როგორ ვახელთ ერთად თვალებს და
თითქოს,
ერთად განვაგრძობთ სამყაროსთვის ლოდინს,
რომ ის იქნება ბევრად კარგი, ვიდრე აქამდე და მერე...
მე ვფიქრობ ჩემზე,
რომ მარტოობა საშინლად ძნელია და მერე
და თითქოს,
აღარც არაფერი რჩება ჩემთან.
ისინი შენზე ფიქრებს მიყვებიან უკან.
შენზე და ჩემზე,
იმაზე რასაც "ჩვენ" უნდა ერქვას.
იმაზე რაც უნდა იყოს და არ არის.