მე არ მდომებია მწვერვალს გატოლება
მე არ მინატრია ჩემი ეს ცხოვრება
მე არ მითხოვია თქვენი დედამიწა
მე არც მიცხოვრია ისე როგორც მინდა
ფიქრზე ავაშენე ცოცხლად ნანგრევები
გულში დავიტიე სევდა ნაგროვები
ჩემს თავს გავექეცი უკვე ვეღარ ვპოვებ
მე ვერ ვეგუები ასე ჩემს ცხოვრებას
ისე ავირიე ჩემ თავს ვეღარ ვეძებ
ცისკენ ვიყურები ჩიტებს ვეღარ ვხედავ
ჩემებრ ალვის ხეებს თვალსაც ვერ ვუსწორებ
ყვავის შეძახილებს ყურსაც აღარ ვუგდებ
ნეტავ გაჩერდება წუთით დედამიწა?
ნეტავ დავეწევი წრეზე ნელა მოძრავს ?
ღამის სიკაშკაშე თავს ხომ მაპოვნინებს ?
მე ამ სიმარტოვეს მალე მივატოვებ?
თავლებს რომ დავხუჭავ წარსულს გავუღიმებ?
მარტოსულობას ოდეს დავივიწყებ ?
რადგან ვერ გამიგეთ მე მეტს ვეღარ მოგთხოვთ
ცოცხლად მომაკვდავი აქ მე ვერ დავრჩები
მტრედებს შევერევი ცისკენ გავფრინდები
ცაში დავმკვიდრდები და იქ ხომ ვიქნები?
მე არ მდომებია ჩემი ეს ცხოვრება
მე არ მინატრია თქვენი დედამიწა..