მეოთხე დღეა მაწუხებს კიჭი,
და თუ რა არის კიჭი, ვერ ხვდები,
მე კბილის გარდა კიჭი არ ვიცი,
კიჭი მაწუხებს და არა ყბები.

ო, ძლიერია ეს ყრუ ტკივილიც,
ნერვი არ დარჩა, გულ-ღვიძლს მიკაწრავს,
ბნელ ოთახიდან სიმწრის ყვირილი
ვგონებ საფლავში ესმის სინატრას.

თუ ცოცხალი ხარ, დიდი ბოდიში,
არ მიყვარს ჩემით სხვას რომ ვაწუხებ
და ისე ვბღავი ახლა სიმწრისგან
შენ მხოლოდ მკვდარს თუ ვერ დაგამწუხრებ.

ძმა გავაგზავნე მაღაზიაში
მოატყუეს და ცუდად ივაჭრა
ო როგორ მინდა იმ ქალს ყურებზე
სიტყვა კი არა ხახვი მივაჭრა

ხახვი რაღატომ? სასაყვედურო
ვინც კი რა უთხრა როცა ესტუმრა,
ყურებზე ხახვი არ მიმაჭრაო
ყველა ამ ფრაზით გამოესტუმრა

ამადაც მინდა.. მეხვევა თავბრუ,
და ალაგ ალაგ მაბორიალებს
როგორც მწყურვალი ველზე უდაბურ
ბარბაც ბარბაცით დავბორიალობ

როცა ოდესღაც აწამეს ქრისტე,
ჯვარს აცვეს ჩემი მამა და ღმერთი
ვაჭარ ებრაელს, მახლობლად იქვე
კბილი ასტკივდა სიბრძნისა ერთი.

სტკიოდა კბილი ბენ ტოვიტს ძლიერ,
და ის წყეული მაშინ ჩაამდა,
მომაკვდავს ძმარი რომ შეაძლიეს
და ისრაელის მზე რომ დაღამდა...

მე არ ვყოფილვარ იმ დღეს მტარვალი,
მისებრ ტანჯვისთვის მსურდა გამეძლო,
არღა რა დამრჩა გამოსავალი
ვიტანჯე სანამ ტვინი არ მეღრძო..

და ამას მივხვდი ოთხი დღის შემდგომ
რომ ჩემი კბილი ყოფილა კიჭი,
მე ვერ გავუძლებ გამოცდას შემდგომს
რადგან პატარა ვყოფილვარ ბიჭი..

შემოეჩვია ღრძილებს ტკივილი
მომწარო ვიდრე ტკივილი გულის,
და ღამღამობით სულის კივილი
მამის ყურებში ბაღდადურს უვლის..

როდი მინდოდა დაცინვა ბედის,
სირცხვილით არა, ცოდვით დავიწვი
შემოვრჩი ცალად სამყაროს ყბედი
ჩემივ ერთგული ცალი ლავიწით..

და თუ შენ ამას კითხულობ ჩემო
მკითხველო, ჩემზე გეცვლება აზრი,
გამწარებულზე არ მინდა ვცემო
მოგვიანებით ყურებს დავაჭრი

ყველას ვის გამოც ამტკივდა კიჭი,
რა არი ლექსზე ერთი ლაიქი,
მთელი საათი ვწვალობდი ბიჭი
წაიკითხოთ და ისიც ლაითად?

და თუ წაკითხვა დაგეზარება
მამენტ ლაიქი მაინც დატოვე,
გამომაშტერა თვალში ბზარებმა
და აბეზარმა ამ სიმარტოვემ

ვაა!

პ.ს ავად ვარ ახლაც, წუხელ ვკვდებოდი
მე არ მიცნობდა, მოჰკლეს ზოზია,
სულ გავაფრინე ხალხო მემგონი,
ღმერთო მიშველე.. აგერ, მოდიან...