ახლა, როცა შენგან წასულს
ძველი ოცნებები ფიქრში ამრევია,
ერთად-ერთი რამე, რაც კი ქვეყნად მახსოვს
მწვანე, ბინდწაკრული შენი თვალებია.
უკვე იწურება ჭრელი შემოდგომა...
წინ კი ულმობელი, თეთრი ზამთარია,
გარეთ უგუნური სუსხი, რომ ნავარდობს
ჩემი ოცნებების ურცხვი მპარავია.
ახლა ის ჟამია, მზე რომ ვეღარ გვათბობს
ამ დროს შენზე ფიქრი მწუხრის განმდევნია
მეც ჩამოვჯდები და... შენზე ლექსებს დავწერ,
მგონი ამის მეტი გზა არ დამრჩენია!