მივუძღვნი მე ერთ ლექსს ქეთევანს მშვენიერს
რომელიც მამყოფებს მე მუდამ ბედნიერს
მაგრამ მან არ იცის სულაც არაფერი
არ იცის რომ არის ამ სიცოცხლის ფერი

დიდხანს ვერ გაიგებს მე რომ ასე მიყვარს
დიდხანს ვერ მიხვდება ჩემს ნათქვამ ბევრ სიტყვას
პირადად არ ვეტყვი რას ვფიქრობ მასზე
მისი სიყვარულის დავდექი გზაზე

ერთხელაც მივალ და ავუხსნი ყველაფერს
მის გარდა ვერ ვხედავ ვერავის ვერაფერს
მისგან სასიკვდილოდ გული მაქვს დაჭრილი
მისი სიყვარულით გულში მაქვს ღრმა ჭრილი

მისი სიყვარულით მე ახლა ვიწვი
და გულში შემერჭო მე შხამით ხიწვი
დიდი განსაცდელი თან სდევს ამ გრძნობას
არასდროს ვასრულებ მისდამი ტრფობას