დაუწერელი ფიქრები მე არ მანებებს თავს,
ყოველ წამს ვფიქრობ, თუ რისი ძალა მაქვს
რას ველი მე, ჩემი სიცოცხლის ჟამს
რას გამიმზადებს მე, ჩემი ცხოვრების გზა
რა არის ის რაც მე მინათებს გზას
რა არის ის რაც მე მხიბლავს და მწამს
რა არის ის რაც მე უაზროდ ჭკუიდან მშლის
რატომ მიყვარს მე ჩუმი ტრფოფის სევდა ან
რატომ მხივლავს მე წვიმის წვეთის ხმა?!
ამ ყველაფერს კი ერთი მარტივი მიზეზი აქვს მხოლოდ......
და რომ მიყვარხარ ესეც ბევრია...
იცი პატარავ?!შენზე ფიქრები სიგიჟის ზღვარზეა
ვიცი რომ ეს თვითმკვლელობას გავს
და მაინც შენზე ვფიქრობ ყოველ წამს.
ვიცი ძვირფასო გიყვარვარ მაგრამ
არ გყოფნის გრძნობა გასამჟღავნებლად.
მე კი შენზე წერით ვირთობ თავს
დღითიდღე ვზრდი შენი არსებობის არსს
და ჩემი გრძნობებით ოცნებებს ვქმნი.
ვიცი უზროა შენით არსებობა არეულ სიზმრებში
იქ სადაც მარტო მე ვარ ცრემლების ამარა
იქ სადაც ღმერთივით ვეძებ სევდიან აკორდებს..
იქ სადაც არ არსებობს ლამაზი ზღაპრები
და ვცდილობ შევქმნა ახალი სტროფები
ვერ ვხედავ იმედს მოცარტის ჰანგებში
ვანებებ თავს, უაზრო ხეტიალს შორეულ მხარეში.
საკუთარი თავის ძებნით დაღლილი
ისევ ვეშვები უძირო ტალღებში
კვლავ ვვარსებობ სევდიან რითმებში
და ისევ მწარე რეალობას ვთხზავ.