სიტყვებს სულ არ უყვართ შენი მოფერება,
გულმა - გულისცემით დამრთო სიყვარული
და მეც სიმარტოვე... ისე მივატოვე,
არც კი შემიგვრძნია მცირე სინანული.

ზანტი მანძილებიც ისე გალეულან,
სულ არ მიფიქრია შორი -შორს რომ ეყო,
ახლა ჩემი სუნთქვა ცამდე გაშლილია
და მას აღარ აწვიმს თუნდაც ერთი ბეწო.

ჩემო საფიცარო - ნატვრის საოცრებავ,
გულის - ერთადერთო, ფიქრის - სიმარტოვევ...
ხელი ჩამკიდე და შენთან წამიყვანე,
მე ხომ ვერ ვიცოცხლებ, თუკი მიმატოვებ.