ზამთარი ფანჯრებს ლამაზად ქარგავს,
ისმის ზუზუნი სუსხიან ქარის,
სითეთრე თოვლის ყველაფერს კარგავს,
მე კი მაღვიძებს სურნელი ქალის.

სურნელი ქალის ასე ლამაზის,
ასე უეცრად ნაპოვნის სადღაც,
როგორ ნანატრის და როგორ ნაზის,
მისი ფერება მაღვიძებს ახლაც.

და თუკი გარეთ ზამთარი მეფობს,
თუ არე-მარეს სიცივე ართობს,
დღეს ჩემ გულს ისე როგორც არასდროს,
სიყვარულის მზე ალერსით ათბობს.