თენდება, ძვირფასო, თენდება სიზმარში,
სინათლის პირველ სხივს წავყვები, დაგტოვებ,
მილულავს სათუთად, იმედის პირქარში,
ღრუბლების ბალიშზე თვალებს სიმარტოვე..

თენდება, ძვირფასო, შეხე, ჩვენს სამყაროს,
ბაჯაღლო სხივების ეხვევა საწმისი,
გელიან.. მღერიან ღრუბლები ფიგაროს,
ეოსის ცეცხლოვან, მარჯნისფერ სამოსზე..

მეცლება ვერცხლივით ნატიფი თითები,
და უტომ-უგვაროს ჩამითრევს სამყარო,
რომ თუნდაც მითებში შობილი მიფებით,
ჩვენ ერთად ვიქნებით, ღვთაებავ მაღალო!

ელოდე, ძვირფასო, ბინდისფერ დაისებს,
კვლავ მოვა ქაოსში კეთილი მისანი,
და როცა საკურა შეკვირტვას დაიწყებს,
კვლავ დაგესიზმრება ნანატრი სიზმარი..

მივყვები ძვირფასო, შენმიერ ბილიკებს,
ვინ იცის რამდენი წყვდიადი გათეთრდა,
არ ველი არაფერს.. ცრემლიან ტირიფებს,
მივუწექ გვერდით და ლოდინში გათენდა..

წყალს მოაქვს ცხოვრების ჩაშლილი კიბენი,
არ ვიცი ოდესმე თუ გავალ აქედან,
ქაღალდზე მიპოვე.. ცხადში დაიბენი,
ცხადში დაიბენი და მერე .. გათენდა..

გათენდა, ძვირფასო, სიზმარში გათენდა
და გთხოვ, მაპატიე.. მე უნდა წავიდე,
შენი სიყვარული მე ისე დამჩემდა,
აწ ვეღარ გავუძლებ ცხოვრების პარტიებს..

მიყვარდი, ო როგორ ძლიერად მიყვარდი,
ახლა კი მარტო ვარ და ვწუხვარ.. მივფრინავ,
ბილიკი რომელსაც ღმერთამდე მიჰყავდი,
შენშია.. მე უნდა მივუსწრო თვითმფრინავს..

სიზმარი ძვირფასო, სიზმარი მარტამდე
გიტოვებ ნუგეშად, დაე არ დასრულდეს,
ის რამაც შემქმნა და რამაც მანუგეშა,
წყვდიადში დაბმული.. ჯერ არს რომ აღსრულდეს!

არ გემშვიდობები, ვიცი რომ მოაღწევ,
მიყვარხარ.. მიყვარხარ.. და თუკი მივქარავ,
შემინდე, ძვირფასო, სიყვარულს ვერ აღვწერ,
ვერც სურნელს საკმევლის რომ ასდის იმ ქარვას..

მშვიდობით, მშვიდობით სულო და ნახვამდის,
მივყვები განთიადს, მივყვები ცისკრამდი,
ჯერ კიდევ ძვირფასო შორია სახლამდის,
მეცლება ხელიდან... ო, როგორ მიყვარდი...