სიყვარულიც კი აქციეს მწუხრის ოხვრად,
მეგობრობაც გადაიქცა მწვავე ბოღმად,
გაღიმებას ჩაგითვლიან გიჟურ ბოდვად,
პირფერობა დაგრჩენოდეთ თქვენთვის ოხრად.
ღირსეულად ვეღარ აქცევს გრძნობა ამ ხალხს,
ვარდისფერიც შეუნაცვლავს პირფერად შავს,
გარეთ სიკვდილად ბობოქრობს გახრწნის სუნი,
ფანჯარასთან იწურება წრფელი გული.
იწურება და ქვითინებს, როგორც ჩვილი,
ჩვენს ერს უკვე აღარ ჰქვია ქართლის შვილი,
შევაშველოთ, შევაშველოთ ხელი ხალხნო,
ბოროტ სულზე კეთილობით გავიმარჯვოთ.
აქ სიკეთის გასვენება დღეს დამდგარა,
ბოროტებას კი აქებენ დღეს და მარად,
სიკეთის ხეს რტოს აჭრიან წყვეტენ გულებს,
მაგრამ რტოზე ყლორტი მარად იდიდგულებს.
მარტოსულობა ბედნიერებად ქცეულა დღეს,
მარტოხორცებად დარჩენილნი რომ კრავენ წრეს,
ეტკივილება წარმოდგენა ამის ჩემს მეს
და მოვუკიდებ სიგარეტის ამ ბოლო ღერს.