ლამაზი გოგონა ხასხასა მინდორზე..
ტურფა და უზადო, უმანკო სავსებით,
ო, როგორ გელოდი.. ო, როგორ მინდოდა,
ფერების ნაზავი და როგორ დავსველდი..

შემოაქანდაკეს ცეცხლისგან პრომეთე,
სხეული სპილენძი, კუნთები ედენის,
ო, როგორ დამათრე და როგორ მომედე,
ხილო აკრძალულო ღვთაებრივ ედემის..

ჩამოდნნენ ფილტვები მაგ სუნთქვის ნისლებში,
ვარდებმა მიხაკი გაფურჩქნა სამძიმრად,
შეეგზნო ბერძნული წყვდიაადი ქუსლებში,
დატოვა ტანკრედი გრაალის ბარძიმმა..

გადივლის ფერდებში ჩაკონილ მირაჟებს,
რიდე ვარდისფერი, ჭენებით, უსრბოლოდ..
დალანდის შამბნარში მზე გამოივაკებს,
და უმალ ყბებს შორის მოიქცევს ციბოლო..

მოგელავს შავებში ჩამჯდარი რაინდი,
და შუბის ტარზევე გაყინავს კაბადონს,
წამები.. წუთები.. საამო გარინდვის,
სახეს გაუგრილებს ნაომარ აბადონს..

შეიკრავს წყალობას ტაძარი ქალღმერთის
ბურუსი მოიცავს ნანახს და განაგონს,
და სითბო, დაბლობში წვეთ წვეთად ნაღვენთი,
ქარვიან ხეივნებს ლილისფრად გააპობს.

დავჩუმდი.. ისმინეს ვედრება მლოცველის,
მე ვიცი ღმერთები მალევე დამლოცვენ,
დააბეს ევკდერში ზმანება ცოდვილის,
ღაწვებზე აისი ოქროსფრად აკოცებს.