შემიყვარე, მხოლოდ ერთხელ შემიყვარე,
სევდით გულმა გაათია საუკუნე.
ერთხელ მაინც შემომხედე, შემიბრალე,
ან ის მითხარ, ჩემს სულს რაღა დაუწუნე...

ქარი დაჰქრის, წვიმა ცრემლად მედინება
სული ტირის, რა ქნას ისევ დამიობლდა,
წახვედი და თან შორიდან გეღიმება,
მე.... გრძნობები შენახული დამიობდა...

ქარი დაჰქრის ამბად ეტყვის მინდორ -ველებს,
ცხოვრებამ რომ დამცინა და მიმატოვა,
შემოვიხვევ ყელზე მე ედემის გველებს,
სიჩუმეში... ვიქირქილებ რომ მარტო ვარ...

ანდა წადი, არ მჭირდება იმედები...
არც ფიქრები შემაწუხებს მე ოცნების,
მარტო ჩემთვის ჯურღმულებში დავბერდები,
გველებისაც გამაძღობენ მე კოცნები...

წადი რაღა სიყვარული რას მიქვია,
გრძნობები თუმც, გამყვებოდეს სამარემდე,
უიმისოდ, სულს დაკარგავ გამიგია,
მაშ მოვკვდარვარ.... ვინმე დამასამარებდეს...