შენი მონატრების ამინდია,
წვიმის წვეთებივით
მალე დავიშლები...
ისევ არეული შეგრძნებაა
სულში ტკივილებად მოფენილი...
დარდებს გზა გაეხსნათ
ღამის სიჩუმეში,
მთვარის ნაკვალევიც
არსად აღარა სჩანს...
ისევ უაზრობებს მოვედები,
სულზე უშენობა გადამეხსნა...
ქუჩას გავუყევი
ძველი შეგრძნებებით,
თითქოს ყველაფერი
ჩემში გამოცოცხლდა...
ისევ მონატრებამ ამრია და
ისევ უშენობამ გამაგიჟა...
გარეთ აურია
წვიმამ ყველაფერი,
თითქოს ძველებური
ვიგრძენ აღმაფრენა...
მაინც არ დამცალდა გაგიჟება,
მაინც ირონიას ვეხეთქები...
სხეულს მოვალეწე
ბილწი შეგრძნებები...
ზღვარსაც გადავიდა
შენი მონატრება...
ღამე გაეხვია
ცისფერ სუდარაში,
ირგვლივ წვიმისფერი
ფიქრებია...
მოდი საბოლოოდ
გევედრები,
დღეს ხომ
მონატრების ამინდია?!