ცრემლია არაა... მე ძვირფასო კვლავ სისხლი მომდის,
ისევ ვაგდივარ ,განწირული სიცოცხლის ზღვართან.
ახლა რაღა მჭირს ?!... ახლა უკვე ვიცი რა მომდის,
ვერ ვბედავ, ისევ რომ მივხოხდე ნანატრის კართან.

ჰო, ახლაც კარი მომიხურეს,დამტოვეს გარეთ,
იცი? ამბობენ ეშმას, თურმე არასდროს სძინავს,
ჰოდა, მე შევრჩი კბილებში და ვლოცულობ მწარედ
არაა, არ ვტირი , ნუ სწუხხარ კარგო უბრალოდ ყინავს

და ალბათ თვალში დაუჭრიათ ჩემი ჭურჭელი...
თან მერამდენედ, ჩემდა ჭირად სულში გათოვდა.
მოდი მიწამლე,ახლა ჩემს სულს შენ თუ უშველი,
მიწამლე სწრაფად, სანამ სული უფალს დათმობს და...

ეჰ, მერანდენედ შემინგრიეს ფერდი შანთებით,
ხო აჩრდილი ვარ... ვიმსახურებ კი.. და მაინც, მტკივა...
გათენებამდე, ჩვენს ოცნებებთან ერთად გავქრებით,
მანამდე მოდი, ჩამეხუტე აქეთკენ ცივა..

თენდება უკვე, ირიჟრაჟა ფიქრებმა ცაზე,
აათამაშა ბალთაზარმა ხელებში ცელი,
ნუ ტირი კარგო, არ გიხდება ცრემლები თვალზე,
ნუ ტირი ჩემო, გალაქტიონის ვერხვებთან გელი...