არ ვიცი, კიდევ რამდენი ვწერო,
რომ ამ გრძნობების გამოჩნდეს ბოლო.
შენი ღიმილით,ამოდის მზე
და
შენი დარდები მაღონებს მხოლოდ.
არ ვიცი, კიდევ რამდენი ვწერო,
რამდენი რითმი შევკონო ერთად,
რომ ჩემი ყველა შეგრძნების უკან,
მხოლოდ შენ მყავდე განცდებში ჩემთან.
არ ვიცი როდის, არ ვიცი რატომ,
რისთვის და როგორ გადავიკვეთეთ,
მაგრამ ის ვიცი,მიზნების ბოლოს,
ორი რამ მრჩებით,შენ და სიბერე...