სევდიანი ცრემლიანი ღამეა,
ეს ღამე კი წვიმიანი რამეა...
რომ ანათებს ის კაშკაშა მთვარეა
და ეს ყველა რომანტიკის მხარეა...

ჩემი გული, ჩემი გული მკვდარია!
გარემოში კი კვლავ სულ ავდარია!
ეს ლექსები ჩემი გულის ფარია,
მის გვერდით კი სასმელი და ბარია...

შენს გარდა ვეღარავის ვცნობ, ვთვრები.
მე ნელნელა ცხოვრებიდან ვქრები!
გულში არ არს ნორჩ გრძნობების ძვრები!
სიყვარულით ჭეშმარიტით ვხმები!

სიყვარულით დავიტანჯე და ვეღარ ვძლებ ცოცხალი!
ჩემს სიცოცხლეს აქვს ზედმეტი ორი, ორი ბორბალი!
ამ ცალმხრივი გრძნობებით ხომ შენ მე მწარედ მომკალი!
ჩემს ირგვლივ კვლავ შეიკრა ცალმხრივ გარემოს რკალი!

წვიმის წვეთი კვლავ ეცემა ამ სისხლიან სხეულს,
ალბათ ღმერთი მე დამტოვებს საცოდავს და ეულს!
ცხოვრებაში ვტოვებ სულ ერთს, ამ ლექსების რვეულს!
ვიცი რომ მე ვერ ვიპოვი აქ ვერავის გრძნეულს!

სიყვარული მხოლოდ ერთი არის ჩემთვის ის!
მე ვერ მიტანს ვერავინ და ვერც ფოთოლი ხის...
ჩემს სიყვარულს შენი სახე ისევ ისევ ხრის!
მკვდარი ვარ და მკვდარს მიყვარხარ, მაგრამ მაინც წვიმს...