წვიმა, რომელიც ყველას ასველებს,
ჩემს მოგონებებს აღარ ასვენებს.
წვიმა, რომელიც ყველას აგრილებს,
გულს წვავს, სიცხისგან სულ გააწითლებს.

გავალ წვიმაში და დავსველდები,
მხოლოდ ანნასთვის მე დავბერდები.
მისთვის მოვკვდები, ამისთვის მზად ვარ!
კვლავ ვეტყვი, კვლავ ვეტყვი: "მე შენ მიყვარხარ."

ეს ცა ჩემს გულში სულ იყურება
და თანამიგრძნობს მუდამ, მგონია.
ღრუბლით და სევდით ცა იხურება,
გულში კი სუფევს კვლავ ირონია.

ახლა ვამბობ ისე ვიწვი
სიცოცხლეს ვერ გავაგრძელებ.
შენთვის ძლიერ ბევრს მე ვიღწვი,
მიწას ცრემლით დავასველებ.

ნეტავ ახლა მიყურებდეს რომანტიკის ერთი მეფე,
ბარათაშვილს ვთხოვდი ეთქვა სად არს ჩემი გულის ხე-ტყე.
ნეტავ ახლა მიყურებდეს რომანტიკის ერთი ღმერთი,
გალაკტიონს ვთხოვდი რჩევას, მე მაქვს გრძნობა ერთადერთი.

ცამ დასჭექა და კვლავ ყველას შეეშინდა მისი,
წვიმა მოდის, აქ დაიწყო ცხოვრების დაისი.
ეს გრძნობები არის შენი, არა სხვების, სხვისი!
შენ ხარ ჩემი თოვლი, წვიმა, ლამაზი მაისი.

წვიმა, რომელიც ყველას ასველებს,
ჩემს მოგონებებს აღარ ასვენებს.
წვიმა რომელიც ყველას აგრილებს,
გულს წვავს, სიცხისგან სულ გააწითლებს.