და ახლა როცა შენს თვალებში დგება აპრილი
დღეს როცა მთვარე უფრო ახლოს არის ამაღამ
ჩემთვის შორია "ოკეანევ" შენი ნაპირი,
მინდა სიჩუმით გამოვხატო გრძნობა ხმამაღლა.

ჭკნება ვარდები...ჩამორეცხა წვიმამ აკრილიც,
ფიქრით შეშლილი იატაკზე ვწვები გულაღმა,
ვტოვებ დაწყობილს ჩემს ცხოვრებას...მხვდება აყრილი,
იამ სურნელი სხვა იებსაც გადაუნახა.

ბნელის მოწილე პოეტობას აღარ ვაპირებ,
მერე რა თუ დღეს არ მეტყობა სულის გადაღლა.
დაცარიელდა კალმის გულიც...ვერ ავატირე.
წერა აბზაცით დავიწყდე და დავრჩი გადაღმა.

მახსოვს ეს გული უსასრულოდ გაგინაწილე.
სუნთქვა კისერში მომეფრქვია თითქოს სულ ახლა.
ვარდების შემდეგ გვირილები ვეღარ გავწირე,
ჩემი ცრემლები შენ იცოდი...სხვას არ უნახავს...

იცი...არასდროს არ ვყოფილვარ ასე დაღლილი,
თითქოს ლექსებში საკუთარმა ხელმა დამმარხა,
გაშავდა ყველა ცისარტყელა სულზე დაღვრილი,
როგორ ვიქეცი დამჭკნარ იად ნეტავ განახა.

ავტორი:ელისაბედი/bla.ell

პ/ს ჩემო ტკბილებო თქვენ არვიცი რამდენად მაგრამ,მე მომენატრეთ და დავბრუნდი ისევ...მართალია ლექსი ახალი არ არის მაგრამ არსად ამიტვირთავს ბოლოს დაწერილია და ვერ ვიცლიდი რომ აქ ამეტვირთა...იმედია ის თბილი გარემო არ გაფანტულა...წინასწარ ყველას დიდი მადლობა ჩემი ლექსის წაკითხვისთვის❤❤❤უყვარხართ ელის