ადამიანები ჩვენს მიერ ჩადენილ ყველა ბოროტებას ეშმაკს ვაბრალებთ ხოლმე: ბოროტმა შეგვაცდინაო. თუმცა სულ სხვაგვარად ყოფილა, თურმე სატანას იმ ბოროტების ფიქრში გავლებაც კი არ შეუძლია, რასაც ადამიანის გონება მოიფიქრებს და მერე უტიფრად აღასრულებს კიდეც.

საძაგელია ადამიანი, როდესაც თავს ყველაფრის უფლებას აძლევს და პირუტყვს ემსგავსება... მერე კი შენდობას ითხოვს.

ნუ როდესაც სულით ავადმყოფთან გვაქვს საქმე, მაშინ ვერაფერს მოვთხოვთ, იგი ვერც აცნობიერებს რას სჩადის. მაგრამ როცა ჯანსაღად მოაზროვე ცნობიერად და მიზანმიმართულად ვნებს სხვას, გამოდის იგი სიამოვნებას იღებს სხვისი ტკივილის მიყენებით. ეს უფრო მანიაკალური გამოვლინებაა. რომელი უფრო საშიშია, ამის განსჯა თქვენთვის მომინდია

ესეც კარგი ლექსია