ახლა უკვე სხვა დროა, სხვა ქვეყანა, სხვა გრძნობა,
სულ სხვა ცეცხლი ანთია, სხვა სიმართლე... სხვა ხალხი...
მაისები ქაოსურ სულებს ვეღარ ათბობენ,
შეცდომების დაშვებაც სულ არ არის ახალი.

იბინდება მთაწმინდა, შემოდგომა გადის და
ახლა, როგორც არასდროს ამიტანა სიცივემ,
დღეს ბოლოა ნოემბრის, ამინდებიც გაცივდა
და არ ვიცი რა მელის, ან როდემდის იწვიმებს,

ღამე ისე შავია, უკუნია და ნელი,
რომ უსიტყვო სათქმელის სევდა შემომერია,
სულში ჩაიღვენთება სიამაყე გრანელის,
გული ჩემი, მოკვდავი, ეს memento mori _ ა,

გაირინდა წუთები დროის მღვრიე გუბეში,
გზა დიდია სავალი ვიწრო, ეკალ_ბარდებად,
მე სიკვდილი მომელის და ბალახთა ნუგეში,
ჩემი ძვლებიც ოდესღაც მიწას მიებარება,

როცა დაირაზება სიცოცხლისთვის კარები
და გონება გახდება მსხვერპლი დიდი კვლევების,
ეს დრო, ჩემი მიწაზე ვალად განატარები
შეიცვლება სილურჯით, ზეციური ფერებით...

გაივლიან დღეები, ისევ გულის კარნახით,
რომ ფიქრები ჩემამდე წვეთებს გამოჰყოლიან....
როგორც მეფე_პოეტის და ძლიერი ტალანტის _
ყოფნა დედამიწაზე _ ეს memento mori _ ა.

Selassie