წუხელ კოშმარი მესიზმრა,
მესიზმრა სპექტაკლი ლამაზი სცენით
და გაზაფხულის ყვითელი ფოთლები,
ისეთი ლამაზი ვერ ავღწერ ენით.

სპექტაკლი დასასრულს მიუახლოვდა,
აითო შუქი განათდა ბნელი,
მომსწრენი სიტყვას ვერ ამბობს,
დიდხანს გაგრძელდა ეს ტაში ნელი.

მაშინ დაიწყო იქ ყველაფერი,
ნიღაბს ვერავინ ვეღარ იძრობდა,
გაგიჟებული იქ მყოფი ერი,
ვხედავდით ნიღაბიც როგორ იბრძოდა.

ახლა კი ვზივარ მე ბოლო რიგში ,
ეს არის ჩემი ოთახი ბნელი,
აღარ სრულდება ლამაზი სპექტაკლი,
აღარ ნათდება თეატრი ბნელი.