ლამის უკვე გამითენდა ღამე
ინატრებდა კაცი ალბათ წასვლას
კარმიდამო იღვიძებს თვალს ახელს
ასეთია ჩემი შენი ტანჯვა
უაღრესად მე მოვიხდი ბოდიშს
ბევრი არ მაქვს სათქმელი და ვბედავ
რატომ უნდა შეველიო ლოდინს
ან ოდესმე ვეღირსები შენს თავს
ლამაზია ეს მთვარე და ღამე
ორ რამდენჯერ მითების ღამე
დასალევი გამელია გვერძე
მომიტანეთ ისევ მინდა დავთვრე
ია-ვარდით გარშემორტყმულ ბაღში
ყვავილნარი დაგიმშვენებს თმებსა
ვინატრებდი რომ მენახე წამით
არ დამტოვო მინდა იყო ჩემთან
რა სიჩუმეს მოუცვია არე
ხან კი მესმის უსასრულო ხმები
ასეთია ერთი ჩემი ღამე
როცა ლექსთან მარტოდ მარტო ვრჩები ...


გ.ნ.