დღეს,ჩვენს ქუჩებში ისევ გათოვდა,
ზამთრის სუსხიზგან, გაყინულს  არვინ მათბობდა,
ხელებ დათოშილს,თავზე დათოვლილს,
კვლავ სიმარტოვე მეგებებოდა,
ფიქრებით,ჩემზე არვინ დარდობდა,
სევდით გადაღლილს,არვინ მართობდა,
საკუთარ გრძნობებს არვინ მანდობდა,
და ჩემს,ნახვასაც არვინ ლამობდა, 
ფილტვები,ჩემი სიგარეტს წევდა,
თითები,ჩემი კალამს არწევდა
აზრების სიგრძე მელანს განლევდა,
ასოებს,წყობა საბაბს აძლევდა,
სევდას,დროებას, ფურცელს ანთხევდა,
გულს ეს პულსები საშინლად რევდა
სული სიმძიმეს კვლავაც ათრევდა,
ჩემსავე გვერდში ღამეც ათევდა,
და,რიგებებსაც უხმოდ მაძლევდა,
სიცოცხლეც თითქოს უმალ დაბერდა
კვლავ,მაინც ბრძოლობს, ვერა დანებდა,
დღეს,ჩვენს ქუჩებში ისევ გათენდა,
და ჩვენს სახლებთან უნდობლად თოვდა.