არ გამომივა, სიტყვების დათვლა,
რომელიც მინდა, რომ გითხრა,
არ მეგულება, გრძნობების არსად,
გრძნობები სველია, არსად ჩანს წვიმა.
გრძნობები ბევრია, ყველგან ღირს წასვლად,
დიახ, გრძნობები ჩემი, გულქვამდეც მივა,
გაალღვობს მის გულს, ვინც მიყვარს მე ძლიერ,
ეს სიტყვა ითქვა, ამ გულის მიერ.
მიყვარდა და ეხლაც მიყვარს იგი,
სიყვარულს ვმალავ ვერ დავდე ფიცი,
რადგან როცა მას ვხედავ, ბევრია ფიქრი,
ეს ფიქრიც შენია, ხომ კარგად იცი.
რავქნა?! მიყვარს მე ის და მეყვარება კიდეც,
რავქნა?! რომ მაწუხებს და ვერ ვაქრობ, მე ამ სიყვარულს,
რავქნა?! ვერვიტყვი რომ აღარმიყვარს ისევ,
ვეღარ ვიტყვი რომ არვაფასებ მე ამ სიტყვას რთულს.

დიახ! სიყვარულით იწყება ყველა,
დიახ! სიყვარული რთული სიტყვა,
დიახ! სიყვარული ყველას გულს გაალღვობს,
მაშ გთხოვთ მითხარით!... ამ გულს რად ცივა.
უსიყვარულოდ არ არსებობს ტკივილი მწარე,
უსიყვარულოდ არარსებობს გრძნობები ქვეყნად,
უსიყვარულოდ შავია გული,
ხოლო, სახეზე თეთრია ყველა.
და მაინც ისევ, რა დათვლის სიტყვებს,
რომლებიც ერევა, (ისვ) შენზე ფიქრებს,
როცა კი გხედავ, გულზე, ხელის დადება მიწევს,
რადგანაც გული, გაქცევას იწყებს.
ვერავინ დაითვლის, იმდენ სიტყვას,
რამდენიც მინდოდა რომ შენთვის მეთქვა,
ხოლო სიტყვები რომლებიც გითხარი,
ჩემს გულში იწვევდა მხოლოდ დიდ სეტყვას.

ყველას დაატკბობს, ეს სიტყვა ბოლოს,
ვერ გაექცევი, ვერასდროს, ვერსად,
თუ მაინც წახვალ, იქვე მოკვდები,
უსიყვარულოდ, დარჩები ფერფლად.