წაიღე ზღვაო ჩემი ცრემლები,
ღრემლები ღაწვზე მონადენები
ფითქინა კანზე ჩამოღვენთილი
სულის ტკივილის სველი ჰანგები.

წაიღე ზღავო ჩემი ვედრება
ვედრება გულის გამოჭედილი,
წაიღე შენი ლურჯი ტალღებით
ვედრება მათზე დაუნდობელი

წაიღე სულის ტკივილი ფართე
სამყაროს ფერთა მონაგამები
წაიღე ისე შორს, რომ იპოვოს
თავის სავანე სულ სხვა ფერები

წაიღე ჩემთვის წრფელი სამოთხეც
სამოთხე მისთვის მონაჩმახები,
თუდაც შეიქმნას დაკარგივის საფრთხე
წაიღე სადმე, ტალღის ბგერებით

წაიღე მისი მონატრება და ხო
წაიღე მიდი, სულ ხომ შენ გატან
მიდი შეირთე ეს წრფელი სითხე,
მასში არეკლილ,ტკივილის სახე.

წაიღე სულ მთლად ჩემი სიმღერა,
ჩემი ტუჩები, ჩემი თვალები
წაიღე თუნდაც ჩემი ცოდვები
ჩემი სხეული...ჩემი სიტყვები

მიდი შენ გატან სულსაც მფეთქვარეს
გთხოვ მისი ხსოვნაც შენ გაიტაცე
გთხოვ მაზიარე უფლის სავანეს
გალაქტიონის და მერის მთავრეს.

როგორც მიჰქონდა მაშინ წყნარ მთვარეს
გალაქტიონის წრფელი გრძნობები.
ან თუნდაც როგორც მიჰქრიან ახლა,
ვნებებისაკენ კურტიზანები.

წარსულში ბევრი შევცოდე ვიცი
შენთან კავშირით ვაგრძელებ იმ ხაზს,
თუნდაც დამედო უცოდველობის ფიცი
არ ავირჩევდი მე მაშინ სხვა გზას.

შენ გატან სიტყვა "სიყვარულსაც" კი
მე მისთვის რომ მაქვს ნაგალობები
ერთი ღირსება რაც კი რამ შემრჩა
ახლა იტაცებს შენი ტალღები.

მე ერთს გიბრძანებ,ის დამიტვე
ჩემთვის უფლისგან მონაბოძები,
თუ ღმერთთან ვერა, მასში დამიდე
სავანე წმინდა... გინდ სიყვარული.