უფალი იშვა, ჩემო პატარავ,
ჯერ შენში არა, თავად ბავშვი ხარ,
ბედმა შენამდე ბევრი მატარა,
და მე არ ვნანობ ისე კარგი ხარ..

უფალი იშვა, ჩემო პატარავ,
და როგორც დედამ, ვიცი, იგრძენი,
როგორ მინდოდა რომ მომეხარა,
უფლის სტუმრობა, ტკბილო, სიმღერით..

იშვა საწყისი კაცობრიობის,
როგორც სიცოცხლე - ჩემი შენა ხარ,
და იმ წყვდიადის, მე რომ ვტიროდი,
ბნელეთს მოუწევს დიდ ხანს შენახვა..

იწვა იესო ჩალის ბაგაში,
და დედის მკლავებს ეხუტებოდა,
მე უკვე ვიცი, ბედთან თამაში,
თურმე უშენოდ არ იქნებოდა..

მიყვარხარ ისე, დროსაც გადავღლი,
ისე სათუთად და ისე ნაზად,
გაკოცებ შუბლზე შრომისგან დაღლილს,
მკრთალი ღიმილი რომ გასდევს ხაზად