შუა ღამე იწვის სიყვარულის ალით.
სიყვარულის ალით იწვის დრო და ყველა წამი. აკრძალული სიყვარულის ალით იწვის მთვარე. შეუყვარდა თურმე მზე და ვერ უმხელდა ღამეს.

მთვარემ ცოლად წყვდიადს უხმო,
მზემ კი მარტომ იქორწინა.
მთვარე ღამეს უშლის ფიქრებს,
ღამე იწვის მისი დარდით.
იცი მთვარე მზეს შესცქერის
მისი მკრთალი სხივით თბება.

მზე კი ისევ მარტოდ-მარტო
შეუძლებელს ელოდება.
მხოლოდ ის ღრუბლები დარჩა
ხან და ხან რომ ცრემლად დნება.

შუა ღამე იწვის, დნება და გრძნობებიც იფერფლება. და მის ფერფლში მზეც და მთვარეც შეუძლებელს ებრძვის ვნებას... თ.კ