როცა მე მოვკვდები, დრო გავა ჩვეულებრივ,
ისევ აყვავდება საკურა ძველებურად,
ისევ იმღერებენ ჩემი მეგობრები,
და მე ვერ ვიმღერებ,ისევ ჩემებურად.
ისევ დაიწყება წვიმა ამ ქალაქში,
ისევ შეიშლება ცა უმისამართო,
ისევ გათოვდება,ისევ გაავდრდება,
შეუძლებელია ცხოვრება რომ მართო.
ვიცი რომ ვერ შევხედავ,ვერ ვნახავ რა ხდება,
სამყარო ორია დიდი და წყვდიადი,
ვერ გეტყვით რომელი ცხოვრება ჯობია,
ნუთუ ახლოს არის სამყაროს განთიადი.
როცა მე მოვკვდები,ისევ იყვავილებს...
ნუთუ არ შერცხვება, საკურას აყვავება,
ნუთუ ჩვეულებრივ ისევ გათენდება,
ნუთუ, ჩვეულებრივ დაღამდება.