მე ვფიქრობ, დრო გადის,
მე ვფიქრობ, დრო სადღაც მიდის და ქრება. . .
სადღაც შორს ქრება,
ქარს მიაქ ან წვიმას
ან თოვლს ან სულაც ფიქრებს.
ფიქრებს, ცრემლის მიღმა მყოფს,
ფიქრებს, ღიმილის უკან მყოფს,
ფიქრებს, რომლებიც გვაიძულებს მოვირგოთ სარკე,
ფიქრებს, რომლებიც გვაიძულებს ვათენოდ ღამე,
მაგრამ “რა ვუყოთ თვალებს
ვერ დამალავენ სევდას”


მეგობრებო შეაფასეთ. წინა ლექსზე გამახარეთ, ბევრი თბილი სიტყვა ვნახე. ჩანახატიც დავდე, ისიც ნახეთ და შეაფასეთ.