ისევ წვიმის წვეთის ხმაა ფანჯარაზე,
ზეცა მოღუშული მიმოაფრქვევს სევდას
თითქოს რექვიემი ისმის დაბალ ხმაზე,
ცაზე მცირე ნათელს ღამე შავად ღებავს

ყვავებს მოუცვიათ ირგვლი არამარე,
მათი ჩხავილი კი რექვიემს ერწყმება
ამდენ მონატრებას ვერსად დავემალე,
გედის ეს სიმღერა ჩემს სულს ღრმად ეხება

უნაყოფო ხეებს ქარი მცირედ არხევს,
წვიმა ლამაზ მიწას უშნოდ ეზილება
ყვავთა ორკესტრი კი კარგს რას მოასწავებს,
ბებერ დედამიწას უკვე ეძინება

მუქი პეიზაჟი არის შემზარავი,
თითქოს ზეცა ტირის, ბნელს კი ეცინება
ჯოჯოხეთისა და მიწის შესართავი;
მართლა დავინახე, აღარც მერიდება

თითქოს კოშმარია დაუსრულებელი,
სიბნელე კი სივრცეს მძიმედ დაეფინა
ოცნება კი დარჩა აუსრულებელი,
უხილავი მზე კი ისევ ჩაეფინა...