(ჩემი ლექსი)

სულსაც შეუძლია ჩუმად მოგეფეროს
თუნდაც დილის იყოს ხუთის ნახევარი,
ჩემი დარდის სახელს ალბათ ვერ მიხვდება ახლა ახლობელი და ვერც ნათესავი.

ისევ შენს ქუჩაზე მინდა ჩავიარო კაბას მიმშვენებდეს თეთრი გვირილები, სნეულ მოგონებებს ხელი შემოჰხვიე და კვლავ უწინდელად გულში ჩამიკარი.

უკვე განშორების მივალთ ბილიკებზე ორად გადაიყო ჩვენი გზა და კვალი მწარე რეალობა ნდობას აქარწ....ბსო ნუთუ არ გეგონა წერტილს დავუსვამდი. ახლა უმიზეზოდ რატომ მოგინატრო მზერაც აღარაგაქვს უკვე საკუთარი ნუღარ დაბრუნდები თავს ნუ შეიწუხებ შენთვის დაიკეტა ჩემი გულის კარი.