არ ვიცი მართლა რას მომიტანს შენზე ფიქრები და ფიქრიც არ მსურს, უსარგებლო ფერთა გონები... გამოფხიზლება რად მჭირდება, ისედაც მღვიძავს! გრძნობის გარეშე ქვას ვგავარ და მუდამ ვმუნჯდები. თუ მე ვარ იგი, რაც კი ხვდება ყველა ფერიას, არ მსურს ქვა ვიყო!- დანარჩენი ყველაფერია!
შენ რომ მიყვარხარ ჩემო დაიკო, ასე არავინ ქვეყნად არ მიყვარს. შენით ეს დრო ხომ ორად გაიყო, მე უშენობა ვიცი გამყინავს. მე შენ მიყვარხარ ჩემო დაიკო და მე უშენოდ არ მსურს ცხოვრება. შენზე ლამაზი არ არს, არ იყო, არ მსურს რომ
მინდა რომ მუდამ გახსოვდეს თუ შენ ვინ ხარ ჩემთვის, ერთადერთი გრძნობა შენ ხარ რომელიც გულს ერთვის. და არ მინდა რომ ოდესმე შენ დაგკარგო, გესმის ეს სიტყვები თითქოს იყო ღრიალი ამ ვეფხვის. აქ მსურს მხოლოდ გაგონება მაგ ლამაზი
ძალიან მჭირდები შენ და შენზე წერა, გული სხვანაირი იქმნა, მხოლოდ შენი. შენით აქ დაიწყო ეს ახალი ერა, ჩემი ცხოვრების ხარ ერთადერთი ძღვენი. ძალიან მიყვარხარ და მსურს შენთან ყოფნა, ჩემმა ტკივილებმა ღამე გაათია. მე მსურს