დროის სიყვარული ქსოვს თავის ოქროს ძაფს,
გულების ერთმანეთთან შეკვრა, სიხარული და შიში.
სიცილითა და ცრემლებით ის ხელმძღვანელობს ჩვენს დაღლილ სულებს,
შუქურა სიბნელეში, ნავსადგური სიცივისგან.

სიყვარულის შეგრძნება ნაზია, მაგრამ მისი ძალა უზარმაზარი და ნაზია,
იგი ხატავს სამყაროს ნათელი ფერებით, ყველა ჩრდილში და ელფერში.
ღამის სიჩუმეში ჩურჩულებს ნაზად და ტკბილად,
სინაზის მელოდია, დაპირების შესასრულებლად.

ცისკრის პირველი გაწითლებიდან ბოლო ვარსკვლავის ნაზ ნათებამდე,
სიყვარულის არსებობა მუდამ რჩება, ყოველ განათებამდე
ასე რომ, მოდით, გავუფრთხილდეთ სიყვარულს , მისი ყველა ფორმითა და სახეობით,
რადგან საბოლოოდ, მხოლოდ სიყვარული აკავშირებს ადამიანებს.