ვიწექ მარტოკა ცის თაღის გულზე
და წვიმის წვეთი მძიმედ დამჩემდა,
შენზე ფიქრების ველურ ოცნებას
შეესხა ფრთები და გადარჩება.
რამდენი დარდი,წუხილი მუქად
არ შეესიტყვა შენზე ოცნებას,
მუქად ელავდა ღრუბელთ ჩემს თვალწინ
რომ მე მარტოსულს აქ მეოცნება.
რამდენი ფიქრი განბანა წვიმამ,
რამდენიც ჩემს სულს შეესამარა,
მაგრამ არასდროს არ დამვიწყნია
როცა შეეკრა ცას ცის კამარა.
რამდენი ხვეწნა უფლის წინაშე
მე მომევლინა ამ წვიმის სახით,
ეს იყო დაღი ღვთის სასწაულის
რომ დავილოცეთ ღვთისმშობლის კვართით.
რამდენი ტანჯვა მე რომ ვიწვნიე,
უფალმა ყველა შენით დამალა,
თუმც ამ წვიმის ქვეშ მე ვერ ველევი
და აქ შეეკრა ცას ცის კამარა.
რამდენი გრძნობდა ტანჯავს მუდარას
რამდენმაც ატარა გულის დარდები,
მე ამ ქვეყანას არ შევებრალე
თუმც სიყვარულით არ დავმარცხდები.
რამდენმაც იგრძნო ტკივილის სევდა
თუმც მას აროდეს არ უნანია
რამდენი ფიქრიც წვეთს შეესეტყვა
ამდენივეჯერ მწამს-უფალია!
უფალო ვიცი ბოლოა ის და
აღარ დავუშვებ შემდეგ შეცდომებს
თუ ეს სიცოცხლე ტანჯვას გვაუწყებს
მე გადავიტან ტანჯვასთან ბრძოლებს.
*******
წვიმს ისევ როგორც წვიმდა აროდეს
თუმც ამ წვიმაშიც მე ვიგრძენ შვება,
თუ ცის თაღის ქვეშ დამეცა ცრემლი
მაშ მე ვოცნებობ,დამლოცა ღმერთმა
რამდენი გრძნობდა ტანჯავს მუდარას
რამდენმაც ატარა გულის დარდები,
მე ამ ქვეყანას არ შევებრალე
თუმც სიყვარულით არ დავმარცხდები.