მივდივარ. ეს ბოლო წასვლაა.
მივდივარ და აღარ ვბრუნდები.
მითვლიან გადადგმულ ნაბიჯებს
უსულო, უგულო წუთები.

მივდივარ. არ ვამბობ: მშვიდობით!
არც ვწუხვარ, რომ წასვლა ბედია.
სულის ხსნას მაგონებს რატომღაც
ჩემი ეს გაქცევა შენიდან.

მივდივარ, გზა ისე გრძელია.
წვიმებმა სევდები წაშალეს.
და უკვე ბინდდება ფიქრებში.
ეჰ, რა გაათენებს ამ ღამეს?!

და თუ ამ ღამესაც გავუძლებ...
გზის ბოლოს განთიადს შევხვდები...
სხეულს ამივსებენ ახლიდან
შენგან ამოშლილი ფერები.

უკვე სათითაოდ დავწყვიტე
შენს გულთან გაბმული სიმები.
ჟანგბადით ავივსე ფილტვები,
სუნთქვისთვის სულ აღარ მჭირდები.

მივდივარ და გზა რა შორია...
ფიქრებმა ამრიეს, დამრიეს...
დამშვიდდი და ხელი გამიშვი
გთხოვ, ჩემი ტკივილიც გაიგე...

ვე რა