დიდი დრო გავიდა.
მომავალი ისევ არ ჩანს,
წარსული კვლავ თვალწინ მოსჩანს
ცხოვრებას ისევ შავ-თეთრი ფერები აქვს.
კიდევ ერთი დღეც წარსულს დაემატა,
კიდევ ერთი ღამე თეთრად მიილია.
შენ ხედავ ცხხოვრებას დაეკარგა ფერი ვარდის
შენ ხედავ მე აღარ გავცქერი ზღვას,
შენ ხედავ მე ზურგი ვაქციე ჰორიზონტს.
შენ ხედავ რომ მეც დავკარგე გრძნობები.
შენ ხედავ ცხოვრება მკლავს,
და მაინც მე არ ვუსმენ ხალხს.
შენ ხედავ მე ლექსებს ვეღარ ვწერ,
და მაინც ვრითმავ სტრიქონებს ლექსად.
შენ ხედავ რომ იმედი ცოცხლობს.
შენ ხედავ რომ მოჩანს ნათელი.
შენ ხედავ მე ლექსებს ვეღარ ვწერ
და მაინც ჩვენ კვლავ გავცქერით ზღვას.
ჩვენ კვლავ ვწერთ ლექსებს,
ჩვენ კვლავ ვარსებობთ,
მე, შენ და ზღვა.