მე ახლაც მაწუხებს კარგო უშენობა.
ალბათ ცრემლი თქეშად ახლაც დამატყდება.
ნეტავ, ეს ტკივილი ან ეს სიყვარული,
როდის დაიწყო ან როდის დამთავრდება?!
ისევ სევდის ბაღში ვზივარ მოწყენილი
და დიდი კალათა სავსე მაქვს დარდებით.
ალბათ მალე მოვა წუხილის მეუფე და
ტკივილის პრინცესა მასთან წავბრძანდები.
ისევ დარდის წყლული, გული ისევ ტირის,
ფიქრმა ტკივილს ბუდე ისევ გაუკეთა,
მერე სახლში თეთრი ღამე მესტუმრა და
ჩემი დანახვისას გული გაუჩერდა.
ეჰ, როგორ მაწუხებს დღემდე უშენობა,
აღარ დაბრუნდები, მალე დაღამდება,
ნეტავ ეს ტკივილი ან ეს მონატრება,
როდის დაიწყო ან როდის დამთავრდება