ჯერ ტკივილი.
მერე კივილი.
ბოლოს მონატრებით სიკვდილი.
რამხელაა ჩემი ცხოვრება

უნდა იცოდე,თუ შენი სიკეთით ისარგებლებენ,როგორ მოიქცე.
უბრალოდ წადი,გაიღიმე და,მოკალი. იოლია.

მეც გადაგიგვლი,და გადაგაბიჯებ.
ისე,როგორც შენ)

წაუყრუე გრძნობებს.
ჰო,მიდი წაუყრუე გრძნობებს და,მერე თქვი,უბედური ვარო.
მერე გაგიკვირდება,ბედნიერება მინდაო.
მერე იტყვი,ცხოვრებამ ზურგი მაქციაო და,ჰოპ,სუიციდი.
რა საბრალო ხარ.

ვხედავ,შენს მოქსოვილ კაბას,ვეცეკვები ჩემს თავს,სიკვდილამდე... (არავინ)

მე ვგრძნობ,რომ ალბათ მოვკვდები...
და მერე,დამაყრით მიწას,თქვენს გადათელილს...
მერე გადაუვლით ჩემს საფლავს.
დააფურთხებთ და წახვალთ.
ჰო,ასე იქნება,მაგრამ იცით,მე მძულხართ.
ხედავ რა ადვილას მოგვარდა პრობლემა??

სიცარიელეა.
რაღაც წივის ჩემს გონებაში და არ მასვენებს.
აქ კი,აქ არავინაა რომ დამეხმაროს.

ძალიან გვიანია,არაფრის დაბრუნება აღარ შეიძლება.
არაფერი აღარ დაბრუნდება,ისე,როგორც არ ბრუნდება გასული წამი)

გამეცინა,ჩემს არსებობაზე.
თუ არარსებობაზე?
არ ვიცი,რაღაც შუალედი.
ვსუნთქავ,მაგრამ ვერ ვგრძნობ,ვერაფერს...

ვეწევი,
ჰო,ვეწევი,
მერე რა,შენ რაში გაინტერესებს,მე შენზე ფიქრში შავ მარლბოროსთან დავაღამებ თუ,წითელთან...

მოგონებები,ოჰ ეს საზიზღარი მოგონებები.
მე არავინ და არაფერი მენატრება,უბრალოდ,როცა მახსენდება როგორი ვიყავი მაშინ,მინდა მაჯები დავისერო და პასუხი ვაგო,საკუთარი გულუბყვილობისთვის.

მე დეპრესიული ვარ,მე აგრესიული ვარ,მე ცუდად ვარ,მე განადგურებული ვარ,მე შეძრწუნებული ვარ,მე გატეხილი ვარ,მე დაცარიელებული ვარ,მე მარტო ვარ,მე დაცლილი ვარ...
-ჰეი,როგორ ხარ
-კარგად შენ?

ვუკრავდი,ვუკრავდი ამოუცნობ სიმღერას,და ვიღიმოდი.
მაგრამ მაინც,მტკიოდა

თავს ანგელოზად მოგაჩვენებენ,მერე ეშმაკნი ხდებიან,და ბოლოს,არკვევ რომ ადამიანია.
საშინელებაა.

და მე ავტირდი,ვით მეფე ლირი,
ლირი,ყველასგან მიტოვებული. (გ.ტაბიძე)

თენდება.
ღამდება.
მე კი,ჩაის ჭიქით ხელში,ვერ ვგრძნობ დროის სვლას.
ვზივარ და ვწერ,გაუჩერებლად.

იყო დრო,როცა ვარსებობდი.
ახლა მხოლოდ ვსუნთქავ.

-გამარჯობა
-გამარჯობა
-როგორ ხარ?
-რავი...
-ანუ?
-ცუდად
-მეც
-ჰომ...
-უემოციო ხარ
-აჰამ
-ცივი
-კი
-ყველა გკიდია
-არა! მე არავინ ! მე დღესაც კი,დღესაც მტკივა,დღესაც ვგრძნობ წარსულის ღირსებას,რომელიც ბოლო ხმაზე მაღრიალებს,მე ადამიანი აღარ ვარ,ან ვარ,ვინ იცის,იქნებ სწორედ ჩემნაირია ადამიანი,მაგრამ ყველაზე მეტად,რაც ტკივილს მაყენებს...
-ცხოვრებაა
-უსამართლო ცხოვრება
-შენ ახლაც გტანჯავს სიამაყე
-ძველი სიამაყე
-მერე რა,სწორედ იმ ძველმა სიამაყემ დაგღუპა
-მაპატიე...
-ჩამეხუტე
-მაპატიე...
-გაპატიე
-ნახვამდის
-ანუ?
-მშვიდობით