მე არ ვიცი რას დავარქმევ იმ ტკივილს,
შენ, რომ ადგე და წახვიდე ახლა.
მე ყველასგან გავირჩევი სიმშვიდით,
ტკივილის დროს ვემსგავსები შავ ზღვას.
ისიც მშვიდად დანარნარებს ნაპირზე,
სანამ ზეცის ცხარე ცრემლებს ყლაპავს.
ეჰ... რამდენი შეიწირა სევდის დროს,
კიდევ რამდენ ცხედარს ჩუმად მალავს.
მე არ ვიცი ასე დღეს რას განვიცდი,
მთელი სული ეხეთქება საზღვარს.
თითქოს სევდა საბოლოოდ დავჩრდილე.
მაგრამ არა... ისევ ვგავარ შავ ზღვას.
ტალღაც ჩემებრ მოუსვენრად წრიალებს,
ტკივილების ასხმას ვეღარ მალავს.
მე არ ვიცი რას დავარქმევ იმ ტკივილს,
შენ, რომ ადგე და წახვიდე ახლა. . .

ჩუმი 'პოეტესა'​