როცა ტოლები ვახსენებთ მამებს,
ცა გამეხსნება მაშინ...
ვერავინ მეტყვის მე ისეთ რამეს,
ცრემლი მომადგეს თვალში...
ცრემლი მომადგეს, თავი დავხარო
სინანულით და წყენით...
ო, როგორ მინდა კრძალვით გახარო,
"მუდამ ვამაყობ შენით"...
ტრიალებს ქვეყნის მაშველთაგანი
და არ გაშინებს დაღლა..
მეამაყები მხოლოდ ამგვარი,
როგორიცა ხარ ახლა...
ვიცი, ხანდახან გიმძიმს ძალიან,
ამოიხვნეშებ წამით...
იქნებ ეს ზოგჯერ ჩემი ბრალია
და მაპატიე, მამი...
დედას რომ უფრო ვეალერსები,
გაჯავრებული ნუ ხარ..
არ იწერება თქვენზე ლექსები
და მე ამაზე ვწუხვარ...
ნელინელ მიაქვთ წლები, მზის წლები
ჩვენზე ზრუნვას და ამაგს,
მიყვარხარ, დედის გულს გეფიცები,
ჩემო კეთილო მამავ...

1. “მე მყავს მამა, მას ვუყვარვარ, ის მასწავლის ყველანაირ თამაშს, ცდილობს ვიყო ნიჭიერი და განათლებული შვილი…მე ძალიან მიყვარს მამა”
2. “ვცდილობ მალე დავიძინო, არ შევაწუხო მამა… მან იცის ყველა ის ზღაპარი, რომელიც ძალიან მომწონს და მშვიდად მაძინებს…მე ძალიან მიყვარს მამა”
3. “მის გარეშე ჩემი ცხოვრება წარმოუდგენელია. მე მას არ ვასვენებ, ალბათ ესეც სიყვარულიდან გამომდინარეა… მე ძალიან მიყვარს მამა”
4. “როდესაც თამაში მინდა, ყოველთვის მას ვეძახი. მას დასვენების უფლებას არ ვაძლევ, თუ მივეცი მაქსიმუმ 5 წუთი…”
5. “თუ მამა ძალიან დაღლილია და ძილის წინ ზღაპარს არ მიკითხავს, მაშინ ჯერ ის იძინებს ხოლმე, შემდეგ მივუწვები და მასთან ვიძინებ, მის გვერდით არაფრის მეშინია.”
6. “მამა ჩემი სახლის თეატრია, არ მჭირდება შორს წასვლა, ის ყველანაირად მახალისებს…კიდევ კარგი მე მყავს მამა”
7. “ჩემს თოჯინებს სისუფთავე უყვართ, ამიტომ ყოველდღე მამიკოს დახმარებით მათ ვასუფთავებთ…”
8. “გარეთ გასვლა მამასთან ერთად, ყველაზე მაგარია, საუკეთესო სეირნობა მამიკოსთან გამომდის…მიყვარხარ მამა”
9. “როცა ის სამსახურში მიდის, მის გარეშე დრო ჩერდება! არ გადის, წამების სიჩქარე ნახევრდება, მენატრება მამა”
10. “სამსახურიდან მოსულსაც არ ვასვენებ, არ ვიცი ეს კაცი როგორ უძლებს ჩემს ცელქობას…როგორი ვიყავი ბავშვობაში, როგორ ვუყვარდი თურმე მამას… კიდევ კარგი შენ მყავხარ მამა”
მამას ლურჯი პერანგი წითლად გავაფერადე
აღარაა ლურჯი, გადამიგდეს ფუნჯი.
გამიჯავრდა დედა: - ამდენს როგორ ბედავ,
გაგიჟდება მამა, რა გარეცხავს ამას?!
დამემუქრა დეიდა: - ხმას არ გაგცემ დღეიდან!
ბუზღუნებდა მამიდა: - ბავშვი სულ თავს გავიდა.
ბებო პერანგს უცქერის: - გაგვითავდა ფურცლები?
არ უჯერებს თვალებს (რა მზერა აქვთ ქალებს)…
შემოვიდა მამიკო, იცით როგორ გამიგო?..
არ მომწონდა მაინც, ეს პერანგი ლურჯი,
მოგვაწოდეთ ქილა, დაგვიბრუნეთ ფუნჯი.
გავაგრძელეთ ღებვა, წინსაფარი მება,
და პალიტრით ხელში, ვღიღინებდით ხმებში.
გადაიცვა მამამ შეღებილი ზედა.
- ერთი ჭკუის ხართო! - იცინოდა დედა.