შეგრძნებები...მაგიჟებს... გრძნობები... ვგრძნობ. მინდა რომ არ ვგრძნობდე.... მაგრამ შეგრძნებები რომლებიც გულიდან იწყება და მერე ასე მგონია რომ წისხლის თითოეულ წვეთს გადასცემს მთელს სხეულს... და ვგრძნობ ამ ყველაფერს... ტირილი მინდება ამდენი გრძნობებით. მისი ჩახუტება,მისი კანის შეგრძნება. ვგრძნობ ამ ყველაფერს... ვგრძნობ... გული მიჩქარდება, ტვინში ქაოსი იწყება. ქაოსი რომელიც ფანჯრიდან შემოსული მზის სხვზე დანახული მტვერის ქაოსური მოძრაობა მახსენდბა და მერე უკვე აზროვნების უნარი მეკარგება... შეგრძნებები რომელიც მაგიჟებს.
ჩემს გონებაში ქაოსია აბსურდია,გრძნობები გონებაში მერევა,აზრებში იბურდება. ვერ ვიგებ რამდენი ხანია ასეთ ქაოსში ვარ. თავს ვერ ვაღწევ. ვერ არა უფრო არა... ჩემს თავს ვკლავ, სიყვარულის ბრალია ნეტავ ამდენი გრძობა ,სამყარო სავსეა მისით. ჰაერი,დღე,ღამე და მე. სამყარო იწყება მისით და მთავრდება ჩემით. მორჩა, ეს გადაწყვეტილია.




იმედია,მოგეწონათ სურათები...
მწარე,კიდევ ცოტახანი ვერ დაგიბრუნდებათ...
გამიზიარეთ,თქვენი აზრი,სურათების შესახებ.
ძალიან მომენატრეთ.