გარეთ, ქუჩაში წვიმს, ისევე, როგორც შიგნით, ჩემში, ჩემს სულში. გარეთ წვიმის წვეტებით სათითაოდ ივსება გუბეები, ისევე, როგორც ჩემი გული ივსება ტკივილით მაში თვითოეული ტკივილის წვეთის მომატების შემდეგ. გარეთ ცივა, ისევე, როგორც ჩემში. გული სევდას ვეღარ იტევს, ცოტაც და მგონია მართლაც ვეღარ დაიტევს და გამისკდება. ნურავინ იტყვის, რომ ცხოვრება ყველასთვის მშვენიერია იმისმუხედავად, რაც არ უნდა მოხვდეს. ამ ყველაფრის თქმა ხომ უბრალოდ დაცინვა და აბუჩად აგდებაა. ცხოვრება ყველასთვის მშვენიერი როდია, არ არის! ნურავინ იტყვის, რომ მარტოობას და მარტო ყოფნას ყველავარიანტში ოჯახი სჯობს. არა! ცუდ ოჯახს, სულ არ გყავდეს ოჯახი სჯობს! და არავინ შემეწინააღმდეგოს ამაში! არ თქვათ მარტოობას მაინც ოჯახი სჯობს, როგორიც არ უნდა იყოს ისო, არა! ცუდ ოჯახს მარტოობა სჯობს, რადგანაც მარტოობა - მარტოობად კი არა, თავისუფლებად, დასვენებად გადაგექცევა ცუდ ოჯახთან შედარების შემთხვევაში. ნურავინ იტყვის, რომ ობლობას, ცუდი მშობლების ყოლა სჯობს, როგორი ცუდებიც არ უნდა იყვნენ ისინი, ის მაინც გეცოდინება რომ გყვანან და არსებობენო, არა! არავინ არ თქვას! სჯობს გერქვას ოფიციალურად ობოლი და ის მაინც იცოდე, რომ ისინი კარგები გყავდნენ ოდესღაც, ვიდრე გერქვას მშობლებიანი ოფიციალურად, მაგრამ ამ ცხოვრებაშივე სულიერად გრძნობდე ობლობას. ნურავინ იტყვის, რომ შინაბერად ყოფნას, ქმარი სჯობს, როგორიც არ უნდა იყოს ისო და ასე შემდეგ, რადგანაც ნათქვამია "მოდიხარ სახლში, იმზადებ ყავას, ჯდები, ირგვლივ კი სიჩუმეა..
და ყველა ჩვენთაგანი თვითონ ირჩევს, რა არის ეს:
მარტოობა თუ თავისუფლება..."