ყოველთვის ყვლაფერი ვერ იქნება კარგად,ეს გამოცდაა,ხშირად მტკივნეული ხშირად სასიხარულო.
ვიღებ ფერს,ვდებ ტილოზე,მაგრამ არაფერი გამოდის,ვცდილობ მოვდუნდე და ყველაფერი მივანდო ჩემს სხეულს,ჩემს ხელებს.წამიერად წარმოსახვა იბურება და ჩნდება პიროვნება,ყველაფერი ბურუსითაა მოცული,მაგრამ იგი მკაფიოდ ჩანს,ისე თითქოს მის წინ სიცოცხლე არ არსებობს,ის ერთი სუნთქავს მხოლოდ,მაგრამ არა მის მერე უფრო მკვეთრი, ხეებია,რომლის ფოთლებიც უსიცოცხლოს შეგრძნებას ტოვებენ. მარტო ის არ გრძნობს მარტოობას,მის გარშემო ყველაფერი არა არსებითია.რატომაა ყველაფერი ბურუსში?!იქნებ შიშია მათი ბატონი.
იგი შეძლება იყოს ყველაფრით დაღლილი ადამიანი,რომელიც უგზოდ მიიკვლევს გზას და არც კი იცის წინ რა ელოდება,უბრალოდ ცხოვრებაა ასეთი,არასოდეს ვიცით მომავალი,ყოველთვის გვახსოვს წარსული და აწმყოში ვიბრძვით მომავლისთვის,რომელიც გაურკვევლობაშია.რა იქნება,იქნება თუ არა საერთოდ.ან თუ იქნება რას შექმნის აწმყოში და რას შეახსენებს ადმიანს წარსულში.მის წინ ამოუცნობი სამყაროა გადაშლილი და ადრე თუ გვიან მის გემოსაც შეიგრძნობს,წარსულისგან დაღლილი მომავალს უჭვრეტს და იმედი აქვს,რომ ის არ იქნება ისეთივე მტკივნეული,როგორიც იყო წარსული,ის არც უქონელია არც მდიდარი,მას გული აქვს და სიცოცხლე,რომელიც მთელი სამყაროს ქონებას უდრის.მის წინ ხიდია,რომლის მერეც ჯერ უნახავი რამ იცდის.
ეს ჩვენი,ყველას არსებობის მთავარი არსია,გავდივართ რაღაც პერიოდს,მივდივართ უსიცოცხლო არსებებამდე,როდესაც აზრი ეკარგება ჩვენს ცხოვრებას.
მარტო მყოფი ადამიანი არაა საშიში ის ბევრად გაბედულია,რადგან შეზძლო და მარტოობაში შედგა ფეხი,მაგრამ მას ვისაც ბევრი ადამიანი ჰყავს გარშემო და მარტო მყოფი მარტოობაზე იწყებს ფიქრს,ხვდება,რომ ამას ვერასოდეს შეეგუება, ანუ იგი დამარცხებული და საშიშია მარტოობის წინაშე.
მაგრამ ისიც ცხადია,რომ ადამიანს შეუძლია არარსებულისგან შექმნას არსებული.ძალიან ცოტა თუ ინდომებს რაიმე ღირებულის შექმნას,ამ პიროვნებამ შეიძლება რაღაც ისეთი გააკეთა,რაც იცის,რომ არ დაუფასდება,რადგან სამყარო ისეა მოწყობილი,რომ ძალიან ხშირად ასეთ ადამიანებს არ სწყალობთ.რჩებიან მარტოობის წინაშე,უყვარდებათ ის და მასთან ერთად აგრძელებენ არსებობას,რომელიც შეიძლება იყოს ტკბილიც,მწარეც,მლაშეც.
ცხოვრებას თავისი კანონები აქვს,რომელსაც ვერავინ გაექცევა.მარტოობაც კანონის ერთ-ერთი კოდექსია და ეს ზოგ ადამიანს ესჯება უვადოდ.