მე რომ ხატვა შემეძლოს დავხატავდი მზეს და აუცილებლად მეცოდინებოდა რომ ნებისმიერ დროს , ადგილსა და ამინდში ის გაგათბობდა . მე რომ ხატვა შემეძლოს მთიდან წამოსულ გრილ ნიავს დავხატავდი რომ შენამდე ბინდიანი მოგონებები მოეტანა . აღელვებულ ზღვას დავხატავდი რომ გეგრძნო სიმშვიდის გემო . ერთი ხელის მოსმით გავავლებდი დაუსრულებელ გრძელ ბილიკს და მის ბოლოს დიდ სიხარულს რომ გაგეგო მოთმინების ფასი . ეზოს კარს პატარა ზარს დავკიდებდი გაღებისას რომ ეწკრიალა რომ გცოდნოდა როგორია ლოდინი . კოცონს დავხატავდი , ღამით , ნაწვიმარზე რომ გცოდნოდა რამხელა მნიშვნელობა აქვს სითბოსა და სინათლეს შენთვის . ფურცელსა და კალამს – მელნის გარეშე , სიცარიელე რომ გეგრძნო . და ბოლოს , ნახატის უკან ჩემს გულს დავხატავდი რომ გენახა თუ როგორ ძგერდა როცა შენ გხედავდი ..
